انسان را می کوبد ناگهانی

دختر شعر مرا دزدیدند به خیالی که دلم سرد شود

جوره بیدادفراوان کردند تا که رخساره من زرد شود

ریشخندم زده و طعنه زدند تا وجودم الم و درد شود

وه چه کوتا نظرند این دغلان عشق ما را حوسی می دانند

گلبن جان مرا چون تن خویش بئته خار و خسی می دانند

ای رقیب آنکه ربودی زبرم باد ارزانیت آن جسم وی است

عشق او تا به ابد در دل و جان من است

دل من کویری از عشق و صفاست

جاودان جایگه آن زیبا ست

مشو ایمن تو از این دارفانی

که در آن کس نماند جاودانی

جفای جرخ گردون در همین است

که انسان را بکوبد ناگهانی